Το προσφυγικό ζήτημα όπως το βίωσε η Φθιώτιδα: από το χθες στο σήμερα.

Σε αυτόν τον ιστότοπο οι μαθητές και μαθήτριες του 3ου ΕΠΑΛ Λαμίας που συμμετέχουν στην ομάδα εργασίας του προγράμματος Αγωγής Υγείας με θέμα " Το προσφυγικό ζήτημα όπως το βίωσε η Φθιώτιδα: από το χθές στο σήμερα" συγκεντρώνουν το υλικό και τις πηγές τους σχετικά με την εγκατάσταση των προσφύγων της Μ. Ασίας στη Λαμία και σε περιοχές γύρω από τη Λαμία, τις συνθήκες ζωής τους, τη συμπεριφορά των ντόπιων απέναντί τους, την πρόοδο που έκαναν με τα χρόνια και τον τρόπο που επηρέασαν το αστικό τοπίο και την τοπική οικονομία. Αναπόφευκτα γίνονται συγκρίσεις του προσφυγικού ζητήματος τότε με τη προσφυγική και ανθρωπιστική κρίση του σήμερα.

Το πρόγραμμα διεξάχθηκε κατά το τρέχον σχολικό έτος (2015-2016).

Υπεύθυνη καθηγήτρια-συντονίστρια των εργασιών της ομάδας μαθητών/τριών του σχολείου: Ελένη Παπαντωνίου, κλ.ΠΕ02.

Παρακάτω παρατίθεται μια μια μαρτυρία από παλιά που μας λέει πολλά .....

Morgenthau H., Η αποστολή μου στην Αθήνα, Το έπος της εγκατάστασης των προσφύγων, μτφρ. Σ. Κασεσιάν, Το Βήμα, Αθήνα 2010, σ.75-76.

«Όλες αυτές οι χιλιάδες ανθρώπων συσσωρεύτηκαν στα λιμάνια της κυρίως Ελλάδας διογκώνοντας το κύμα των προσφύγων που κατέκλυζαν την αρχαία γενέτειρά τους. Μέσα σε λίγες εβδομάδες επτακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι είχαν στριμωχτεί σαν πρόβατα στα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας και στα μεγαλύτερα νησιά του Αιγαίου όπως η Κρήτη, η Μυτιλήνη, η Χίος και η Εύβοια.

Η κατάσταση αυτών των ανθρώπων κατά την άφιξη τους στην Ελλάδα ήταν απερίγραπτα αξιοθρήνητη. Είχαν επιβιβαστεί βιαστικά σε κάθε είδους πλεούμενο και είχαν στριμωχτεί τόσο πολύ ώστε πολλές φορές είχαν χώρο μόνο για να στέκονται όρθιοι στο κατάστρωμα. Εκεί ήταν εκτεθειμένοι εναλλακτικά στον καυτερό ήλιο και την ψυχρή βροχή του ασταθούς κλίματος του Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου. Σε μια περίπτωση, την οποία είδα μετά μάτια μου, επτά χιλιάδες άτομα είχαν συνωστισθεί σε ένα πλοίο, που ακόμα και δυο χιλιάδες θα έφταναν για να το κατακλύσουν. Σ' αυτήν και σε πολλές άλλες περιπτώσεις δεν είχαν ούτε νερό να πιουν ούτε τροφή να φάνε και τα πλοία θαλασσοδέρνονταν αρκετές ημέρες πριν μπορέσουν ν' αποβιβάσουν το ανθρώπινο φορτίο τους στην ξηρά. Ο τυφοειδής και η ευλογιά σάρωναν και δεν υπήρχε κανείς που να μην έχει κατακλυσθεί από ψείρες. Πολλές γυναίκες γέννησαν στη διάρκεια του ταξιδιού. Άντρες και γυναίκες τρελάθηκαν. Μερικοί έπεσαν στη θάλασσα για να βάλουν τέλος στα μαρτύρια τους. Όσοι επέζησαν, αποβιβάστηκαν στις ακτές χωρίς στέγη, με τον πυρετό να τους τυραννάει, χωρίς κουβέρτες, χωρίς καν ζεστά ρούχα, χωρίς τροφή και χωρίς χρήματα».

Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές αναρωτιόμαστε "η ιστορία επαναλαμβάνεται;". Η μοίρα, άραγε, του πρόσφυγα είναι διαχρονική;

ποιες οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές ανάμεσα στην προσφυγική τραγωδία του 1922 και τη σημερινή προσφυγική κρίση; κάνοντας ένα ταξίδι στην ιστορία του 20ου αιώνα προσπαθούμε να βρούμε απαντήσεις.....

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν: υλικό που μας παραχωρήθηκε από την Ένωση Ποντίων Φθιώτιδας, το Σύλλογο Μικρασιατών Ανατολικής Φθιώτιδας, μαρτυρίες (βιντεοσκοπημένες μαρτυρίες) προσφύγων β γενιάς από τη Ν. Μαγνησία Φθιώτιδας, Πρακτικά Συνεδρίου Φθιωτικής Ιστορίας , ψηφιακή αρθογραφία, Κ.Ε.Γ (Ψηφίδες, Ιστορία & Λογοτεχνία)